Echter dan een documentaire krijg je het niet. Het is intiem. Dichtbij. Het geeft een inkijkje. Ook commercieel kan dat heel waardevol zijn: investeren in een serieuze docu met mooie achtergrondverhalen kan je merkwaarde opkrikken.
Een documentaire is een heel intiem kijkje in de keuken. Het is veel minder gescript dan bijvoorbeeld een bedrijfsfilm. Je filmt in het moment. Als je camera niet aanstaat, dan kun je maar zo iets belangrijks missen. Het is vaak onderzoekend. Het vormt zich gaandeweg. En het kan over van alles gaan. Over iemands persoonlijke leven, maar ook over het reilen en zeilen binnen een bepaalde industrie. Het verrijkt. Je doet nieuwe inzichten op. ‘Wauw, dat dit op beeld staat’ – dat is het gevoel dat een goede docu je geeft.
‘Wauw, dat dit op beeld staat’ – dat is het gevoel dat een goede docu je geeft.
Een goed voorbeeld daarvan is Tony Chocolonely. Zij maakten een docu over de impact van de cacao-industrie en de impact van chocolade-consumptie. Omdat ze durven te investeren in een serieuze docu, en omdat ze eerlijk licht durven te schijnen op hun eigen industrie, krijgt hun merk waarde. De kracht van een docu zit onder andere in het volgende:
Bij een docu weet je dat de makers zich van hun échte kant laten zien, en niet per se van hun béste kant.
We hebben door de jaren heen heel wat docu’s geschoten. Van een docu over jeugdvakanties tot het verhaal achter een bakkerij. We lopen mee, we stellen vragen, we filmen. Een documentaire hoeft niet altijd een uur te duren. Het kan ook kort, in een minuut of tien – dat noemen we een short docu. Als we een docu voor je schieten, doorlopen we in de basis vier stappen:
Een jeugdkamp van een week. Honderden deelnemers. Je wordt vies, je kan amper douchen, je hebt misschien net een kraantje tot je beschikking. Wie begint eraan, zou je denken. En toch bestaan de jeugdkampen van LCKV al honderd jaar. Het aantal deelnemers en vrijwilligers groeit zelfs. Hoe kan dat? Hoe houd je het honderd jaar vol? Waarom gaan zoveel mensen mee naar een plek waar je vies wordt? Waar je geen lekker eten krijgt? Het antwoord is simpel: als je eenmaal mee bent geweest op LCKV kamp, dan ga je volgend jaar weer. En het jaar erop opnieuw. Het vangt je. Dat gevoel van het jeugdkamp hebben we vastgelegd in een documentaire.
Het was een hele toffe samenwerking en wát een resultaat is ’t geworden.
Als iemand gek is op docu’s, dan is het onze filmmaker Joren wel. Dus stuur hem gerust een bericht om te sparren over je ideeën.
